Ik zal mijn best doen om 2021 wat aan te vullen....
Januari 2021 mocht ik beginnen met een nieuwe opdracht, in het ziekenhuis. Dat had ik niet verwacht, als verzorgende IG aan het werk in een ziekenhuis en dan ook nog eens op de Covid afdeling.
Ondanks dat ik wat ervaring heb opgedaan op de Cohort vorig jaar, was ik toch wel zenuwachtig.
Ik blijf ergens toch een beetje een perfectionist en wil het ook graag goed doen.
De eerste dag was erg wennen, voor mij jaren geleden in het ziekenhuis. Een heel andere cultuur en manier van werken. Na een paar diensten kwam ik in ritme en zag ik sneller wat er moest gebeuren. Ik werkte als omloop, dat houd in dat ik de verpleegkundige assisteer waar nodig bij patiëntenzorg, naast de andere taken van een omloop, het bijvullen van alle benodigde materialen ( injectiespuiten, naalden, zuurstofmasker etc) en het doen van de controles ( bloeddruk, pols, temperatuur, saturatie en ademhaling).
Heerlijk vond ik het om mee te kunnen sparren met de verpleegkundigen, hier heb ik enorm van geleerd en het heeft mij ook gemotiveerd om straks toch verder te gaan in opleidingen. Daarnaast kreeg ik veel bevestiging van de verpleegkundigen wat mij alleen maar meer deed groeien.
De patiënten bezetting was erg wisselend, er werd makkelijk op of afgeschaald naar de situatie die nodig was. Ik stond ervan te kijken wat er mogelijk is op zo'n afdeling voordat iemand naar de IC gaat. Veel patiënten zien komen en gaan, van en naar IC, overlijden etc..
Het viel niet altijd mee, iemand kon zich begin van de nacht redelijk voelen en met 5 minuten zodanig inkachelen dat alles uit de kast werd getrokken om iemand weer comfortabel te krijgen. Wat helaas ook niet altijd lukte....
Veel acute situaties waarbij direct handelen noodzakelijk was, ik heb veel respect voor de verpleegkundigen, die vechten voor hun patiënten en de artsen die meedenken en beslissingen moeten maken waar wij nooit bij nadenken. Eigenlijk een bizare periode, maar ontzettend leerzaam.
De PBM die gebruikt werd vond ik prettig, je kon kiezen uit de standaard PBM jas of een okidoki (OK-jas), die laatste vond ik erg fijn, omdat deze niet zo benauwd zitten en je wat makkelijker kan bewegen dan de plastic PBM (zie foto).
Natuurlijk is het geen pretje om in volledige PBM te moeten werken en soms vervloek je ze.
Maar dat lag ook een beetje aan de vorm van de dag, ik kon er soms zo klaar mee zijn, dat hele corona, ik voelde me soms down maar vooral erg moe...en overal waar je kwam, naast je werk, was er aandacht voor of ging het over corona. Dat vond ik wel lastig, ik was er al zoveel mee bezig en dan naast werk ook nog....het gaat maar door. Maar goed, daar heb ik een weg in gevonden en ik weet ook dat ik daar niet te enige in ben...